Februari Dagen Dornach 2025
Een vriendin die ik kende uit mijn tijd op de vrijeschool wees mij op de Februari Dagen in Dornach. De afgelopen tijd was ik vooral bezig met mijn studie, waardoor er weinig ruimte overbleef voor, zoals ik het noem, vrijeschoolse dingen. Ik miste het samen zingen, het delen van ideeën en het verbinden door kunst. Het hoofdthema van de jongerenconferentie in Zwitserland was: Een zoektocht naar een beeldend begrip van antroposofie aan de hand van De filosofie van de vrijheid. Het boek van Rudolf Steiner was mij niet bekend; toch voelde ik de wens om hiernaartoe te gaan. Via de sociale media van de jeugdsectie in Nederland sprak ik met anderen af om in dezelfde trein te stappen. Zo stonden we op donderdag 13 februari na een lange treinreis voor het Goetheanum. Ik was vol verwachting en nieuwsgierigheid.
Het programma bestond uit lezingen van verschillende sprekers die hun blik op De filosofie van de vrijheid wierpen. Door middel van oefeningen ging ook wij als deelnemers met de ingewikkelde woorden uit het boek aan de slag. We onderzochten deze thema’s via gesprekken, beeldende kunst en theater. Er was ruimte om te kiezen uit drie workshops en ik koos die van Rik ten Cate. Daarin gingen we beeldhouwen, waarbij we op zoek gingen naar onze innerlijke vrijheid. Door een geleide mediatie leidde Rik ons naar een plein waar een kist stond met een sleutel. Dit was de sleutel tot onze vrijheid. Urenlang hakten, schuurden en polijstten we, tot de symbolische sleutel zich langzaam uit de ruwe materie losmaakte. Het werken met steen was voor mij een bijzondere ervaring. Vrijheid bleek geen vluchtige gedachte of iets abstracts, maar juist een daad die in materie kan worden gevat. Elke slag met de beitel vroeg om aandacht en om toewijding.
Wat mij deze dagen het meest raakte, was de verbinding die ik voelde met anderen. Vanuit alle hoeken van de wereld waren we samengekomen en toch deelden we eenzelfde waarde. We zochten naar diepgang in het leven door middel van gesprekken en kunst. Vrijheid kreeg een tastbare vorm door samen te zingen, te dansen en te creëren. Een hoogtepunt was dat Rik ons door het Goetheanum leidde. De verhalen achter de ramen in de grote zaal, de Mensheidsrepresentant en verborgen details maakten de plek magisch. Het voelde alsof de ruimte ons in zich opnam, alsof we even deel uitmaakten van iets groters.
Thuis in Rotterdam denk ik terug aan de dagen in Dornach en besef ik dat vrijheid iets is wat je kunt vormgeven met je handen, stem en aanwezigheid. De sleutel die ik uit steen heb gehaald, ligt nu naast me. Een tastbare herinnering aan die mooie dagen, maar ook aan de voortdurende keuze om vrijheid in mijn dagelijks leven een plek te geven.
Doortje Cooiman